این روزهای خالی

سپیده جانم حرفی می زد، که بعد از بیست و چند سال دوران دانشجویی، نه تنها یادم نرفته، که متاسفانه فکر میکنم درست می گفت و حق با اون حرف بود؛ حتی اگر به نظر خیلی ظالمانه بیاد

سپیده میگفت زنها محبتشون انعکاسیه. اگر از مردی محبت و توجه ببینن، بهش علاقمند میشن. و به نظرم باید جمله اش رو این طور تکمیل کنم: بهش علاقمند میشن، حتی اگر مطمئن باشن هیچ تناسبی بینشون وجود نداره و  هیچ امیدی به آینده اون ارتباط نباشه.

.

این روزها، قلبم خیلی خیلی خالیه؛ اونقدر که  مطمئنم _  و البته حسابی می ترسم_  هر چیز نامعقولی، توانایی داره  پُرش  کنه و انعکاس پیدا کنه

.

خدایا لطفا خودت مراقب قلبم باش. من رو محکم توی بغلت نگه دار که نیاز به هیچ آغوشی نداشته باشم. احتمال هر اشتباه احساسی رو ازم دور کن

.

پ.ن؛ حافظ امشب:

خرد ز پیریِ من کی حساب برگیرد

که باز با صنمی طفل  عشق می بازم.